هوگو مانستربرگ (از اولین تئوریسین‌های سینما) می‌گوید: «سینما هنر دیدن است، همان‌گونه که موسیقی هنر شنیدن». فیلم دیدن، آداب و اصولی دارد که بهتر است رعایت شود. چرا که سینما هنری‌ست که تاثیر خود را در ابعاد گسترده، بر همه‌ی اقشار جامعه می‌گذارد. سینما به صورت مستقیم با جامعه، و مردم یک کشور رابطه دارد. در جوامع غربی، به علت سیستم مناسب پخش و اکران فیلم‌ها، مردم رویکرد مناسبی را در امر فیلم دیدن دارند. سینماها در جوامع غربی، علاوه بر اکران فیلم های روز، فیلم‌های دیگری ازدوره‌های مختلف تاریخ سینما و کشورهای گوناگون ارا اکران می‌کنند. اما این امر در کشور ما میسر نیست و آسیب هایی را در برداشته است. هم‌چنین به علل مختلفی که در حوصله این یادداشت نیست، مردم ایران از اواخر دهه شصت، فرهنگ سینما روی را از دست داده‌اند. روی صحبت تنها با مخاطبان خاص و کسانی که در این هنر فعالیت دارند نیست؛ زیرا که سینما و هیچ هنر دیگری برای افراد خاص نیست و برای عموم مردم و از تمام قشرهاست. اگر عموم مردم بدانند که چگونه باید فیلم ببینند، ناخواسته سلیقه و ذائقه‌شان تربیت شده و این امر باعث ارتقا کیفی آثار تولید شده می‌شود. هم‌چنین بهترین راه فراگرفتن هنر سینما برای آن‌هایی که می‌خواهند وارد سینما شوند، تماشای فیلم است. یک‌بار خبرنگاری به تارانتینو گفت: شما به کدام دانشگاه رفته‌اید؟ او در جواب گفت: من به سینما رفته‌ام. اورسن ولز هم یک‌بار گفته بود یکی از فیلم های جان فورد را سه روز پشت سرهم تماشا کرده و کارگردانی را یاد گرفته است.